สวัสดีครับ เพื่อนๆ จากตอนที่ 1/2 ที่ผมมาสอนนักเรียนในเรือนจำกลาง ธัญญบุรี เข้าสู่ช่วงบ่าย อากาศร้อนมากๆ ครับ ผมจึงต้องถอดเสื้อแจ๊คเก็ตอง Cafe' Amazon ออก ตั้งแต่ตอนที่กินข้าวกลางวันเสร็จ แต่ว่าเสื้อยืดข้างในก็เสื้อยืด Cafe' Amazon เหมือนกันนะครับ จากนั้นก็ให้คนที่มาด้วยเอาน้ำเทลงไปที่หลัง และหน้าอก ในใจก็นึกไปว่าสอนน้องๆ จบแล้ว คงไม่รีรอ กลับเลย ไปตากแอร์ในรถดีกว่าครับ และหลังจากผ่านการพักกลางวัน 1 ยก ทำให้ผมตัดสินใจเไลี่ยนแปลงการสอน เนื่องจากเห็นว่าทางมูลนิธิ Art for All ต้องยังคงเก็บภาพกลับไปอีก ก็เกรงใจที่มีภาพมากเกินไปในกลุ่มแรก จึงปรับการสอนดังนี้ครับ
- แนะนำตัว เล่าความเป็นมาที่วาดภาพด้วยกาแฟ และตั้งคำถามให้นักเรียนช่วยกันคิด
- นักเรียนร่วมกับตอบคำถาม ที่ผมให้ช่วยกันคิดว่า ทำอย่างไรจึงจะทำให้ภาพวาดฝีมือคนพิการ สร้างรายได้ให้พวกเขาได้
- ระหว่างที่รอก็ให้ทุกคนเริ่มวาดภาพด้วยโอเลี้ยง (ลืมเล่าให้เพื่อนๆ ทราบไปว่า กลายเป็นว่าทางมูลนิธิฯ เอาโอเลี้ยงมาให้ผมใช้แทนกาแฟ ครับ แต่ก็ใช้ได้นะครับ เลยว่าจะเอามาใช้เหมือนกันครับ เจ๋งดีครับ)
- พักทานข้าวกลางวัน
- ให้เวลาทุกคนวาดต่อให้เสร็จ ระหว่างนั้นผมก็ยกตัวอย่างภาพวาดที่วาดเป็นตัวอย่าง เมื่อตอนช่วงเช้า
- ให้ทุกคนออกมาอธิบายภาพของตัวเอง
- จากนั้นให้ทุกคนจับคู่กันเพื่อเชื่อมโยงภาพ จนจบเวลา
ตลอดเวลาในช่วงบ่าย ดูทุกคนผ่อนคลาย และสนุกสนานมากครับ
ถอดเสื้อออกเพราะร้อน และกำลังส่งมอบหนังสือให้ทางเืรือนจำครับ
ภารกิจนี้ชอบมากนะครับ และก็เหนื่อยมากครับ ก่อนเข้ารถแป๊บเดียว ฝนตกหนักเลยครับ แล้วก็ตากแอร์เย็นๆ สบายใจ เผลอหลับเหล็กน้อย ฝันไปว่าคอเกือบหักอีกครั้งด้วยครับ ระหว่างที่หลับในรถแล้วเกิดอุบัติเหตุ ตื่นมาหิวมากครับ อยากแวะทานอะไรบ้าง แต่ฝนก็ตกหนักตลอดครับ จึงต้องรีบกลับบ้าน ถึงบ้านก็ลงรถตอนแรกไม่ได้ เพราะว่าฝนยังตกหนักอยู่ รอสักพักจึงพอเข้าบ้านได้ ว่าแล้วก็รีบทานอาหารเย็นดีกว่าครับ ที่อามา (คุณแม่) เตรียมไว้ให้ครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น